Margir nemendur í ritlist við Háskóla Íslands hafa fengið verðlaun fyrir verk sín, en nýjasta dæmið er Ragnar Helgi Ólafsson sem hlaut nýverið Bókmenntaverðlaun Tómasar Guðmundssonar fyrir ljóðahandrit. Rúnar Helgi Vignisson, dósent í ritlist, segir í viðtali að það sé gleðilegur árangur sem helgist fyrst og fremst af því að ritlistin fái til sín mjög gott fólk. Í M.A. náminu er valið inn í námið og oft kemst ekki að nema þriðjungur eða í mesta lagi helmingur umsækjanda. „Af því leiðir að það er ákveðið úrval sem að við fáum hingað inn. Þetta er allt fólk sem brennur í andanum, sem langar til þess að skrifa og hefur ef til vill verið að fást við það lengi, en fær núna aðstöðu til þess að þroska hæfileika sína undir handleiðslu reyndra rithöfunda og kennara.“
Oft er spurt hvort hægt sé að læra ritlist og Rúnar Helgi segist ekki hafa svar við þeirri spurningu en einhvern veginn læri rithöfundar þó til verka. „Við nálgumst okkar starf þannig að við búum til umhverfi sem hentar þessu fólki til að það geti þroskað hæfileika sína. Ég segi stundum að við kennum upp en ekki niður. Hin hefðbundna kennsla er nú kannski meira svona að kennarinn tali niður til nemendanna og þröngvi þeim inn í eitthvað mót. Við reynum að fara hina leiðina, að bregðast við því sem kemur upp úr grasrótinni og hjálpa nemendum áfram með sín skrif. Markmiðið er alltaf að gera nemandann betri, þetta er ekki eins og sést í mörgum kvikmyndum um ritlistarnám, þar sem kennarinn kemur og hakkar í sig nemendurna og brýtur þá niður – það er ekki okkar hugmyndafræði, heldur leggjumst við öll á eitt með að hjálpa nemendum áfram með textana og hvetja þau til dáða. Það taka allir þátt, ekki bara kennararnir heldur líka samnemendur. Þeir eru að mörgu leyti alveg jafn mikilvægir leiðbeinendur og kennararnir sjálfir.“
Inn í M.A. námið geta þeir svo komið sem hafa lokið einhverju grunnnámi og er þá í raun alveg sama hvers konar grunnnámi, því við viljum mjög gjarnan fá fjölbreyttan hóp inn.“Allir sem á annað borð eru hæfir til að sækja nám við Háskóla Íslands geta sótt um að komast að í ritlist og Rúnar Helgi segist til dæmis gjarnan vilja fá fleiri úr raunvísindum. „Við erum með ritlist sem aukagrein á B.A. stigi og hún er í sjálfu sér opin öllum og reyndar erum við líka með svokölluð ritfærninámskeið sem að allir háskólanemar geta leitað í. Þar er áherslan meiri á fræðileg skrif, en í aukagreininni í ritlistinni er áherslan á listræn skrif og að búa menn almennt undir það að skrifa. Það þarf víða í samfélaginu ritfært fólk því það er alls staðar verið að skrifa alla daga. Inn í M.A. námið geta þeir svo komið sem hafa lokið einhverju grunnnámi og er þá í raun alveg sama hvers konar grunnnámi, því við viljum mjög gjarnan fá fjölbreyttan hóp inn.“
Þvert á ýmsar hrakspár um að Netið myndi ganga af ritlistinni dauðri telur Rúnar Helgi að aldrei hafi verið lesið jafn mikið og skrifað, eins og fram kom í nýlegri grein á Hugrás. „Fólk er alltaf að horfa á og lesa símana sína. Sama með Facebook, þar er fólk að lesa nýja tegund af bók, bók sem það tekur þátt í að skrifa, þannig að það er fólgið ákveðið ritlistarnám í því. Ég segi við nemendur mína: allt telur, líka skrif á Facebook. Ég myndi jafnvel vilja ganga svo langt og segja að innan skamms munum við eignast höfunda sem verð fyrst og fremst höfundar sem skrifa á samfélagsmiðla, Facebookhöfundar jafnvel.“ Hann bendir jafnframt á að mikill áhugi sé á ritlistarnámi, ekki aðeins við Háskóla Íslands heldur út um allan heim. „Ég held að það sé vegna þess að fólki þykir gaman að skapa. Þetta er nám sem snýst um að skapa og nemandinn er í raun í aðalhlutverkinu, hann er að framleiða námsefnið.“
[Ljósmyndir við grein: Reykjavíkurborg. Til vinstri; Ragnar Helgi Ólafsson tekur við Bókmenntaverðlaunum Tómasar Guðmundssonar. Til hægri; Bryndís Björgvinsdóttir tekur við Fjöruverðlaununum][/x_text]
Deila