Áður hefur hópurinn sett á svið Skýjaborgir, sem hlaut m.a. menningarverðlaun DV á sínum tíma og 5 tilnefningar á Grímunni, og Fetta Bretta.Sviðslistahópurinn Bíbí og blaka hefur nú í þriðja sinn ráðist í að gera dansverk fyrir yngstu kynslóðina, það er börn frá eins til fimm ára aldurs. Áður hefur hópurinn sett á svið Skýjaborgir, sem hlaut m.a. menningarverðlaun DV á sínum tíma og 5 tilnefningar á Grímunni, og Fetta Bretta. Bæði þau verk hafa náð til stórs hóps áhorfenda og verið sýndar allt að 100 sýningar í leikhúsum og leikskólum landsins. Það sem er heillandi við sýningar Bíbí og blaka er að þær eru markvisst hannaðar með markhópinn í huga. Umgjörð verkanna er hlýleg og þemun einföld og nátengd þeim hversdagslegu hlutum sem börnin eru að uppgötva. Lengd og framvinda sýninganna er úthugsuð sem og tónlistin. Það gefur þeim síðan aukið vægi að börnin fá að skoða sviðið í lok sýningar og upplifa þannig töfrana í návígi og á líkamlegan hátt.
Dansverkið Vera og vatnið fjallaði um vatnið í sinni fjölbreyttu mynd og vindinn vin þess. Það byrjaði á ljúfum rólegum nótum svo áhorfendur fengu tíma til að átta sig á umhverfinu en þróaðist síðan út í meiri leik. Regnhlífar í mildum bleikum og bláum litum léku stórt hlutverk í sviðsmyndinni og gólfið minnti á jörð að hálfu hulda snjó. Í hljóðmyndinni mátti heyra dropa detta og vindinn gnauða. Í upphafi var sviði að því er virtist tómt en þegar allir höfðu komið sér vel fyrir tók sviðsmyndin að hreyfast og smátt og smátt kom Vera í ljós. Í áhorfendasalnum heyrðist „týnd, týnd“. Vera (veran) hóf síðan að kanna umhverfið sitt en áhorfendur fylgdust spenntir með. Þessi leið, að gera sviðið að virkum þætti sýningarinnar en ekki aðeins umgjörð, heppnaðist mjög vel og virkar greinilega fyrir þennan aldur.
Börnin nutu þess sem fram fór, sama hvort um hrein dansatriði var að ræða eða leikrænni tjáningu.Það er lífseig sú trú að dans, sérstaklega samtímadans, sé listform sem einungis sé skiljanlegt fáum útvöldum. Að verk sem oftar en ekki eru óhlutbundin án sögu og persóna nái illa athygli. Á sýningunni Vera og vatnið var fátt sem studdi þessa kenningu. Börnin nutu þess sem fram fór, sama hvort um hrein dansatriði var að ræða eða leikrænni tjáningu. Þau þurftu greinilega engan sögumann eða orð til að átta sig á fegurð verksins en nutu alls þess sem fyrir augu bar. Senurnar náðu þó misvel til þeirra og á mjög ólíkan hátt sem var heillandi að sjá.
Byrjun verksins, þar sem Vera (veran) var að vakna og hóf að aðskilja sig frá sviðsmyndinni og skapa sína sjálfstæðu tilveru, í gegnum mjúkar hreyfingar og leik að slá sem hún var klædd í, hreif greinilega áhorfendurna. Uppgötvun hennar á vindinum og leikur hennar við hann þótti þeim síðan sniðugur þótt viðbrögðin væru hógvær. Þegar hún aftur á móti uppgötvaði „svellið“ á sviðinu og eiginleika þess hló salurinn innilega. Þetta með að renna og detta á bossann er greinilega ódauðlegt trix. Uppgötvun hennar á frosnum ísboltum sem héngu niður úr einni regnhlífinni og athugun hennar á þeim vakti mikla athygli og þótti greinilega spennandi á meðan atriði þar sem Vera lék sér með regnhlífar náði ekki að halda. Þá læddist ókyrrð um salinn svo greinilegt var að töfrum líkust tengingin við sviðið hafði rofnað. Dansverkið Vera og vatnið náði þó í langflestum atriðum að halda athygli áhorfanda þó að örlítil rof yrðu á stökum stað. Flutningur Snædísar Lilju Ingadóttur skipti þar miklu máli því fyrir utan að vera góður dansari hefur hún einstaklega sterka útgeislun á sviði. Gleði hennar og spenna yfir öllu því nýja sem uppgötvaði virkaði ósvikin og smitaði áhorfendurna.
Þegar dansverkinu lauk var samt aðalatriðið eftir, það að fá að fara upp á svið og koma við og prófa sjálf það sem fyrir augun bar. Vera og Védís sviðsmaður tóku vel á móti krökkunum og leyfðu þeim að prófa. Vindvélin vakti ósvikna athygli og voru greinilega nokkrar upprennandi Eurovision stjörnur mættar á svæðið. Litfagrir ísmolarnir voru augljóslega jafn kaldir eins og þeir sýndust þegar Vera var að kanna þá. Það varð ekki annað séð en að börnin sem mættu á sýninguna hefðu skemmt sér hið besta. Að minnsta kosti var samferðamaður minn rétt tæplega tveggja ára, sem var að fara í fyrsta skipti í leikhús, sæll með ferðina.[line]Vera og vatnið
Höfundur: Bíbí og blaka hópurinn
Dans. Tinna Grétarsdóttir
Flytjandi: Snædís Lilja Ingadóttir
Tónlist: Sólrún Sumarliðadóttir
Sviðsmynd og búningar: Guðný Hrund Sigurðardóttir
Myndskeið ofan við grein: Védís Kjartasdóttir[/cs_text]
Um höfundinn
Deila