[container] Þegar vetrarslabb og dimmum morgnum hafði nær tekist að draga eyjaskeggja inn í tilfinningalegt svarthol volæðis og orkuleysis, birtist tónlistarhátíðin Airwaves og boðaði nýjan fögnuð. Með sterkum armi sínum leiddi hún Íslendinga sem og gesti hvaðanæva úr heiminum inn í veröld tónlistarveislu, hliðardagskrár, ljóðaupplesturs, gjörninga og umfram allt listrænnar upplifunar.
Rakel Mjöll Leifsdóttir, söngkona og gjörningarlistamaður er stödd í Airwaves spennufalli enda var, líkt og hjá mörgum íslenskum tónlistarmönnum, hlaupið á milli tónleika. Rakel segir Airwaves hátíðina órjúfanlegan þátt af lífi sínu. Hún hefur tekið þátt frá upphafi, bæði sem áhorfandi og tónlistarmaður og segist aldrei vilja missa af hátíðinni, jafnvel þó að hún búi erlendis. Þegar undirrituð mælti sér mót við hana var hún nýkomin frá Englandi þar sem hún leggur stund á Tónlist og sjónrænar listir við Brighton háskóla. Með í för voru tveir samnemendur hennar, þær Bella og Alice, en tríóið skipar girl-power, grunge, hljómsveitina Dream Wife.
„Við erum í raun nýbúnar að ákveða að vera alvöru hljómsveit“ segir Rakel og hlær, en Dream Wife hefur þegar túrað um Kanada, England og nú stigu þær inn í frægðarhöll Iceland Airwaves.
„Dream Wife var upphaflega listagrín, ef svo má að orði komast. Síðasta vor var ég að vinna lokaverkefni í skólanum mínum en það er hluti af náminu að setja upp gallerýsýningu í lok annars árs. Mig langaði að vinna með ímyndarsköpun og hugmyndir fólks um listamenn, hvað er lífrænn stíll og hvað er hannað eða skipulagt. Ég ákvað að halda gjörning þar sem fram kæmi stúlknatríó sem væri fast í fortíðarþrá níunda áratugarins. Við gerðum heimildamynd í anda Spinal Tap, þar sem við vorum að taka upp í stúdíói og hitta „aðdáendur“ okkar og hegðuðum okkur eins og við værum alvöru hljómsveit, þegar sannleikurinn var að við áttum tvö lög og höfðum lítið sem ekkert spilað saman.“
Rakel segist hafa sótt innblástur í viðhorf til íslenskrar tónlistar. Sem listamaður í bresku samfélagi vildi hún deila á hugmyndir um séríslenska snillinginn sem, þrátt fyrir að vera á undanhaldi, er enn til staðar.
„Upphaflega hugmyndin var að gagnrýna hvernig fjallað er um íslenska tónlist. Hugmyndir um að tónlist á Íslandi megi rekja til íslenska vatnsins eða samskipta við álfa virðast algengar. Óli Arnalds las einu sinni fyrir mig athugasemdir fólks á Youtube við lögin hans en þau eru stórkostleg; fólk er sannfært um að hann sé nátengdur íslenskri náttúru, álfum og það sé jafnvel hægt að skynja þjóðsögurnar í gegnum tónlistina hans, þegar hann var í raun að horfa á Seinfeld meðan hann samdi tiltekið lag.“
Til að deila á þessi viðhorf ákvað Rakel að gjörningurinn yrði óður til Kanada. Stúlknasveitin Dream Wife einsetti sér að syngja lög sem fjölluðu um fegurð kanadísku þjóðarinnar, náttúru þess og menningu og enn fremur hvernig sveitin sjálf þráði að komast til þess fyrirheitna landsins.
„Það var svo ótrúlega gaman að taka þennan hugsunarhátt, um hreinleika og kraft Íslands, og færa yfir á land eins og Kanada. Í lögunum okkar spurðum við spurninga eins og; Hvað er í vatninu í Edmonton, hvernig hefur landslagið í Toronto áhrif á tónlistina sem kemur frá Kanada? Má finna fyrir áhrifum fjallanna í Montreal í tónlistinni?“
Þó að áhorfendur í Englandi hafi ekki endilega áttað sig á ádeilunni segir Rakel þær í sveitinni ekki hafa gefið neitt eftir í þjóðardýrkuninni. „Á einum tónleikum vorum við með kanadíska fánann og ég söng, nánast í gospel stíl: „Do you believe in Canada? Do you believe in a nation full of amazing Canadians?“ Gjörningurinn tókst svonum framar, okkur var boðinn plötusamningur og við beðnar að spila víðs vegar – og þá áttuðum við okkur á því að við yrðum að láta draum Dream Wife rætast. Síðasta vor ákváðum við því að fara í tónleikaferðalag um Kanada. Það er ein besta ákvörðun sem ég hef tekið. Við spiluðum fyrir einhverja ótrúlega lukku á frábærum stöðum og það var alltaf fullt, á hverjum einustu tónleikum.“
Eftir tónleikaferðalagið biðu þeirra útgáfusamningar í Frakklandi og Bretlandi en á þeim tímapunkti ákváðu þær Rakel, Alice og Belle að horfast í augu við að þær vildu einlæglega verða hljómsveit. Það sem hafði byrjað sem grín og ádeila á tónlistarheiminn og þær sjálfar einnig var orðið að verkefni sem þær vildu ekki segja skilið við. „Og núna höfum við spilað á Airwaves sem er náttúrlega stórkostlegt. En fyrir konsept listamanninn í mér þá var hátíðin í ár algjör draumur. Ég fékk tækifæri til að taka þátt í tveimur gjörólíkum verkefnum en auk Dream Wife var ég einnig að spila með Sölva Blöndal í hljómsveitinni Halleluwah. Það magnaða var að mitt í Airwaves vikunni skrifuðum við Sölvi undir útgáfusamning fyrir þá hljómsveit. Svona er Airwaves, bara töfrar. Þetta eru hinsvegar mjög ólíkar hljómsveitir og mismunandi hugmyndavinna að baki þeim. Tilfinningarnar sem ég vinn með í hvoru verkefni um sig eru af ólíkum toga og það getur verið mjög orkufrekt að skipta á milli. En svo er þetta ekki alltaf svona djúpt hjá mér, það er líka bara mikilvægt að muna eftir réttu fötunum og mæta á rétta staði fyrir hverja tónleika. Það er líka rokk.“
Sólveig Ásta Sigurðardóttir, meistaranemi í menningarfræði.
[/container]
Leave a Reply