Hringlaga átta og hreyfanlegt hraun

CIRCULEIGHT í Hörpu tónlistar- og ráðstefnuhúsi í samstarfi við ARTECHOUSE

Tónlist: Högni Egilsson

Gagnvirk margmiðlunarhönnun: Simon Alexander-Adams

Kerfishönnun: Wyatt Flanders

Listræn stjórnun: Riki K.

Nú í byrjun nóvember var upplifunarsýningin Circuleight sett upp sem samstarfsverkefni Hörpu og ARTECHOUSE, sem er sjálfstæður nýsköpunarlistahópur sem býr til verk með því að sameina vísindi, listir og tækni. Samkvæmt kynningu á verkinu er Circuleight fyrsta sýningin sem hópurinn setur upp utan Bandaríkjanna og verður hún sýnd í Hörpu út desember 2021, í það minnsta.

Áhrif níunda áratugarins

Circuleight er ótrúlega flott upplifunarsýning. Hún hefst með flæðandi grænum litum sem bylgjast eins og gras í vindi yfir alla fjóra veggina. Tónlist Högna Egilssonar fylgir verkinu og er mjúk og létt eins og gola til að byrja með, en um leið og aðrir litir blandast inn í verkið og skuggar fara að sjást á veggnum eykst takturinn. Hér fara gagnvirku áhrifin að njóta sín því hægt er að draga til myndirnar á veggjunum með því að hreyfa handleggina. Ég átti erfitt með að nýta mér gagnvirknina til að byrja með en eftir að ég sá aðra áhorfendur byrja að hreyfa sig og ganga meðfram veggjunum var ekki síður gaman að fylgjast með þeim. Ferðamennirnir í áhorfendahópnum skemmtu sér við að draga glóandi hraun og kaldan ís fram og til baka, hoppa til og frá til að sjá verkið breytast og ég sogaðist einhvern veginn inn í að taka þátt og draga fingur eða tvo eftir veggjunum. Eflaust sér fólk mismunandi hluti út úr verkinu en þessi hluti verksins og virknin í honum minnti mig á lampana sem margir áttu á níunda áratugnum. Þeir skiptu litum hægt og rólega og eftir mismunandi mynstri, voru í raun nokkurs konar óregluleg og dáleiðandi kviksjá. Þegar kviksjánni sleppti tóku við rólegar skýjaslæður og norðurljós sem hægt var að toga fram og til baka. Aftur hægðist á taktinum í tónlistinni og rólegt píanóverk sveif yfir. Óráðlegt er að lýsa hinum myndræna þætti of nákvæmlega en samt er óhætt að nefna að íslensk náttúra er leiðarstefið í allri grafíkinni, ís og eldur, haf og land og alltaf fylgir tónlistin hans Högna hinum sjónrænu áhrifum. Stundum hröð og full af takti, stundum hæg eins og sumarblær. Þessi tónlist er falleg og hentar verkinu virkilega vel. Það væri gaman að fá að vita meira um forsögu hennar en það eina sem sýningargestir fá að vita er titill verksins: Courtesy of Erased Tapes. Það er ómögulegt að vita nákvæmlega hvað Högni er að meina með þessum titli en ef þetta er affallið af tónlist hans þá má það teljast nokkuð gott.

K2

Á spjaldinu við stigann niður í K2, sýningarrýmið í kjallara Hörpu sem nýtt er fyrir þessa sýningu, stendur að Circuleight sé gagnvirkt ferðalag og „Einstök upplifun sem fangar kraftana í náttúru Íslands með framsækinni tækni í myndrænni miðlun“. Það er engu til logið þar því sýningin sjálf er mögnuð. Það er þó ýmsu ábótavant varðandi uppsetningu; K2 er ferkantað herbergi þar sem hátt er til lofts en ekki vítt til veggja, í miðju rýmisins er búið að stilla upp ferhyrndum ramma sem ætlaður er sem sæti fyrir áhorfendur til að njóta sýningarinnar og setið er á öllum hliðum. Sætin eru hins vegar mjög fá og þurftu langflestir sýningargestir að standa. Vissulega þarf að nálgast veggina til að geta notið gagnvirka hlutans en þá skiptir máli hvar maður staðsetur sig; sums staðar fær maður ljós beint í augun og hefði mátt stilla viðkomandi kastara (tveir innfelldir á hverjum vegg) öðruvísi af til að koma í veg fyrir það. Annað sem truflaði mig var svo það að hurðir og loftristar voru ekki huldar á neinn hátt og þó áttu litir verksins að fljóta ótruflaðir eftir hvítum veggjunum. Hefði verið strengdur hvítur dúkur yfir alla veggi, frá gólfi til lofts og fyrir öll þessi op hefði upplifunin klárlega orðið magnaðri. En þrátt fyrir að bæta mætti uppsetningu er sjálft verkið mögnuð upplifun.

The End

Endir verksins er enginn. Sýningin er lúppa sem gengur frá klukkan 12:00 á hádegi og til klukkan 18:00 og er hleypt inn í salinn á 30 mínútna fresti. Hvert rennsli tekur u.þ.b. 20 mínútur en það er erfitt að vita nákvæmlega hvenær sýningin endar og hvenær hún byrjar þar sem verkið er í gangi allan daginn og getur dáleitt áhorfendur. Ég get svo sannarlega mælt með Circuleight í Hörpu til að gleyma sér um stund í amstri hversdagsleikans.

[fblike]