Manhattan Graphics í sal Íslenskrar grafíkur

Manhattan Graphics ICELAND-USA
Salur Íslenskrar grafíkur
10.-27.nóv ’16

Nú stendur yfir sýning á grafíkverkum frá New York í sal Íslenskrar grafíkur, Tryggvagötu 17. Fjöldi listamanna sýnir eitt verk hver. Verkin koma úr öllum áttum og stíllinn er gjörólíkur. Upprunalega var þrykk fyrst og fremst svarthvítur miðill en í dag eru ótal möguleikar og mörg verkin á sýningunni eru í lit. Sum eru hlutbundin, önnur óhlutbundin og allt þar á milli. Verkin eru unnin með mismunandi grafíkaðferðum.

Um skiptisýningu er að ræða milli félaganna Manhattan Graphics og Íslenskrar grafíkur. Íslenskir grafíklistamenn sýndu verk sín í október síðastliðnum í New York og í framhaldi af því sýna listamenn frá New York nú hér. Sýningarnar bera yfirskriftina ICELAND – USA. Sýningin opnaði 10. nóvember síðastliðinn og stendur til 27. nóvember. Þykkur bæklingur (sýningarskrá) með myndum allra verkanna auk stutts texta um hvern listamann fylgir sýningunni en hann er ekki til sölu – einungis hægt að fletta honum á staðnum. Gaman hefði verið að geta keypt slíkan bækling en samkvæmt starfsmanni salarins var hann eingöngu afhentur listamönnunum sjálfum.

Verk eftirtalinna listamanna er að finna á sýningunni: Arlene Farenci, Gerry Wall, Robin Dintiman, Vicki Wojcik, Edgar Hartley, David Thomas, Judy Mensch, Annneli Arms, Tina Eisenbeis, Matthias Kern, Maggie Block, Hilary North, Erica Criss, Enrique Leal, Valerie Storosch, Paula Praeger, Linda Davies, William Tucker, Kirsten Flaherty, Dorothy Cochran, Liz Marraffino, Franco Marinai, Joan Greenfield, Sigrid Sperzel, Betty Wilde Biasiny, Monika De Vries Gohlke, William Waitzman, Abby DuBow, Margaret Nussbaum, Michele van de Roer, Douglas Collins, Judy Shepard, Beth Ganz, Vijay Kumar, Gillie Holme, Carolyn Sheeban og Tanaka Yasuyo.

Þrátt fyrir að vera ekki sérlega stór rúmar salur Íslenskrar grafíkur verk eftir allan þennan fjölda listamanna. Eins og gefur að skilja eru verkin ekki stór í sniðum hvert um sig. Rýmið er hvítt, hið hefðbunda vestræna White cube rými. Hvert prent er fest upp með tveimur litlum hringlaga seglum eins og sjá má á myndunum; verkin eru ekki innrömmuð. Sýningin er því frekar hrá og líkjast því að vera á vinnuslustigi en þó í þessari hefðbundnu kassalaga sýningarumgjörð hvíta litarins. Verkunum er raðað samviskusamlega í beina línu í sjónhæð með jöfnu millibili. Ekki er hægt að segja að sýningin sé spennandi eða frumleg hvað varðar rými eða upphengi; uppsetningin er frekar hefðbundin og látlaust. Í staðinn beinist athygli okkar að verkunum.

[pullquote]Verkin sjálf eru áhugaverð og gaman að sjá svo ólík verk úr ýmsum áttum.[/pullquote]Verkin sjálf eru áhugaverð og gaman að sjá svo ólík verk úr ýmsum áttum. Meðal þeirra sem vöktu athygli mína voru verkið Deliver Us eftir David Thomas, sem er lítógrafía á pappír, silkiþrykk, frá árinu 2016. Fram kemur í sýningarskránni (þykka bæklingnum) að listamaðurinn hafi misst flestalla vini af völdum AIDS. Verkið hans hér fjallar um dauðann og er áletrað lóðrétt yfir myndina hægra megin trúarleg tilvitnun sem við þekkjum úr Faðirvorinu: „and lead us not into temptation but deliver us from evil“ eða á íslensku: „eigi leið þú oss í freistni, heldur frelsa oss frá illu“. Fram kemur í sýningarskrá að listamaðurinn hafi lagt af stað í ferðalag til Mexíkó til að takast á við þennan mikla missi flestra vina, samstarfsmanna í listinni og stuðningshóps. Í Mexíkó uppgötvaði David Thomas hina miklu litadýrð sem þar ríkir og hafði djúpstæð áhrif á hann. Verkið hans á sýningunni er einstaklega litríkt, marglitt í mörgum mismunandi lögum. Hauskúpurnar eru marglitar í glöðum litum. Verkið er sterkt og áhrifaríkt.

Annað verk sem vakti athygli mína er verkið Infinite Re/Source eftir Joan Greefield. Í sýningarskránni segir að myndhöfundur hafi fundið á ferðum sínum áldós sem keyrt hafði verið yfir með þeim afleiðingur að hún var alveg flöt. Greenfield notar hér hina pressuðu dós sem mót fyrir þrykkverk sitt og gefur þannig þessu efni nýtt líf og nýjan tilgang; endurvinnsla í nýju ljósi. Hér er lífshlaup áldósar skjalfest, hinsti dagur þess. Verkið er ljóðrænt í ljúfum bláum litum.

Gillie Holme sýnir verkir Royal Male 2. Á verkinu eru tveir hvítir sjentilmenn (heldri menn í smókingfötum), nánar til tekið hliðruð mynd af sama manni symmetrísk um miðju og yfir þá, fyrir miðju, er gulur eða gylltur stimpill sem á stendur Royal Mail. Hér er um orðaleik að ræða þar sem framburðurinn á orðunum Male og Mail er hinn sami. Ekki er allt sem sýnist og yfirborð orðanna kann að vera það sama hljóðfræðilega. Holme hallar sér hér í átt að Concept listinni og ef marka má viðtal við hana er Marcel Duchamps í miklu uppáhaldi hjá henni, faðir konseptlistarinnar. Gillie Holme vitnar þar í orð Duchamps: I am interested in ideas, not merely visual products. Sjentilmenn fortíðarinnar eru í svart-hvítu en póststimpillinn í lit, á vissan hátt í samræmi við hvort kom fyrst.

Verk Gillie Holme minnir einnig á orðaleiki Joseph Kosuth One and Three Chairs þar sem þrjár mismunandi útgáfur af stól birtast okkur: orðabókarskilgreining orðsins stóll, ljósmynd af stól og stóllinn sjálfur sem hlutur í veruleika okkar. Í þrykkverki Gillie Holme er leikið á hljóðfræðina, mismunandi merkingu hljóða sem hafa sömu yfirborðsmyndina (yfirborðshljóðin) og því er um eins konar málvísindabrandara að ræða eins og ég kýs að kalla þá.

Ég mæli eindregið með að bregða sér á sýninguna. Hér ættu flestallir listunnendur að finna eitthvað við sitt hæfi því úrvalið er breitt. Sýningin gefur auk þess innsýn í hina mörgu möguleika sem þrykkið sem miðill getur boðið upp á.

Sýningin stendur til 27. nóvember og er opin frá fimmtudegi til sunnudags frá kl. 14 -18. Aðgangur er ókeypis.

[fblike]