Björn Þór Vilhjálmsson fjallar um tilraunakvikmyndin Union of the North (2017) – eftir Ernu Ómarsdóttur, Valdimar Jóhannsson, og Matthew Barney sem sýnd hefur verið í Borgarleikhúsinu á umliðnum tveimur vikum.
Gleymskubók
Guðrún Elsa Bragadóttir fjallar um bókina Representations of Forgetting in Life Writing and Fiction eftir Gunnþórunni Guðmundsdóttur kom út undir lok 2016, árs sem margir vildu helst gleyma.
Voðaverk
Björn Þór Vilhjálmsson fjallar um sakamálasöguna Drunga eftir Ragnar Jónsson.
Brúðkaup – hin fullkomna manneskja
Sesselja G. Magnúsdóttir fjallar um dansverkið A guide to the perfect human eftir Gígju Jónsdóttur og og Guðrúnu Selmu Sigurjónsdóttur. Verkið er dansverk eða dansgjörningur þar sem fram fór raunverulegt brúðkaup og brúðkaupsveisla.
Brennivínið í Bónus og íslensk umræðuhefð
Hjalti Hugason fjallar um frumvarp um breytingar á lögum um verslun með áfengi og íslensku umræðuhefðina sem hann segir birtast í öllu sínu veldi í umræðu um málið.
Hvernig byggt er á rústum
Björn Þór Vilhjálmsson fjallar um bækur Sigurjóns Magnússonar, sem hann segir einkennast umfram annað af þremur atriðum, kaldhömruðum napurleika, illsku raunveruleikans og mannlegri grimmd.
Íslenskar sjókonur um aldir
Hólmfríðu Garðarsdóttir fjallar um bókin Survival on the Edge: Seawomen of Iceland, eftir mannfræðinginn dr. Margaret Willson.
Þórbergur?
Dagný Kristjánsdóttir segir ekki ofmælt að það sem af sé nýrri öld hafi verið öld Þórbergs Þórðarssonar – og nú sé röðin komin að leikhúsinu. Hún fjallar um
Feigðarflan
Björn Þór Vilhjálmsson fjallar um skáldsöguna Ör eftir Auði Övu Ólafsdóttur sem hlaut nýverið íslensku bókmenntaverðlaunin í flokki
Gildin og fjölmenningin
Ákvæðin sem hér voru rakin virðast leggja góðan grunn undir frjálslegan trúmálarétt í nútímalegu fjölhyggjusamfélagi. Þau skapa minnihlutahópum með rætur í menningu
Að nærast á sársauka annarra
Eldfimt efni sem hefur verið til umræðu hefur vissa forgjöf þegar kemur að verkefnavali leikhúsanna, og ekki er síðra ef sagan byggir á raunverulegum
Siðferðileg mörk – hvar eru þau?
Hvaða umboð og rétt hefur skáldsagnahöfundur til að hefja sig yfir almennt siðferði í því sem hann skrifar? Svarið við því er trúlega að hann hefur